San Francisco II

Dit is de dag dat we eerst ontbeten bij the Embassy in de Polkstreet. Nadat we gisteren ons ongenoegen hebben getoond, probeert men ons over te plaatsen van de barak Rodeway inn naar een ander hotel de Oasis. Dit hotel heeft een groter bed, maar de rest is eigenlijk ook niet wat het moet zijn. Dat is vaak het nadeel van een grotere stad de hotels zijn namelijk vaak veroudert, aftands en duurder. De jong intra tours (i.s.m. ATI) heeft het pakket verandert in nadeel van zijn klanten t.o.v. eerdere jaren. Het varieert namelijk erg in kwaliteitsverschil terwijl dezelfde reissoms gevraagd wordt. Maar ja het mag de pret niet drukken want San Francisco is een super stad.

Bij het ontbijt zat Nutella en dat vindt mijn Miss Nutella erg lekker. Dus dat is een goede start van de dag. Na het ontbijt konden we de andere kamer in bij ander nabij gelegen hotel. We hadden de koffers al klaar staan, dus verhuizen was dan ook in een mum gedaan. 

Vandaag zien we wel hoever we komen met het verkennen van de stad. Om ons te verplaatsen in de stad hebben wij voor de normale bus gekozen, zoals de burger dat ook doet. Niet in de dure of op toeristische manier. 4 Uur reizen met de bus kost maar p.p. $2,-- en je leert de bewoners van San Francisco beter kennen. Ons viel op dat veel mensen op weg naar hun werk ongelukkig keken en dat de chauffeurs slecht Engels kunnen spreken en het liefst niets zegt. Het leek wel een zombiebus. Wij hadden hierom veel plezier. Bij pier 39 zijn we eerst uitgestapt. Het was nog vroeg dus er was volop ruimte om het fenomeen te bezoeken. Inderdaad op de pontons lagen stinkende jankende zeeleeuwen te luieren. Beste wel een vreemd gezicht in de haven van San Francisco. Aan de binnenzijde van de pier zijn veel restaurantjes en souvenirwinkels te vinden. In het hoogseizoen kun je hier over de koppen lopen. (Het heeft wel een beetje een kermisgehalte). Bij een Bakkerij  die overigens schaars te vinden zijn in the States, hebben we een brownie gehad met een double shot espresso.

Met de bus zijn we naar de Coit tower gegaan, vanuit hier heb je een mooi uitzicht over de stad en de baai met havens. Hier hebben we The American cup van start zien gegaan, dit is een race tussen zeer grote snelle zeilboten, Deze finale ging tussen de USA en New Zealand (winnaar is voor ons nog onbekend).  De zeemist kwam snel de baai binnen stromen en de Golden Gate brug was niet meer te zien. Wel moesten we langer wachten op de bus, want er viel er regelmatig één uit. Met de bus hebben we ons laten afzetten in het Italiaanse kwartier. Pollo a rosto genomen in een knus klein Italiaans restaurantje. Met de bus weer verder naar Financial district, een waar pakhuis vol met wolkenkrabbers. Hier lopen de bankmedewerkers en de zwervers haast zij aan zij, wat een komisch gezicht is. Ik weet wel wie de eerlijkste is van deze twee, haha. Tja en dan komt onze Hollandse zuinigheid weer naar boven. Omdat geen enkele buschauffeur zijn werk met passie doet controleert men ook niet meer. Dus steek ik mijn verlopen kaartjes in de lucht en we kunnen weer verder. De hele dag met de bus voor $4,-- met zijn tweeën is dan ook een schijntje. Ik zei tegen Marianne, ik kan de kaartjes onder zijn neus drukken en nog doet hij niets, want hij is een zombie geworden door de regeltjes van de busmaatschappij. En ja hoor weer kunnen we verder reizen, dus op naar Alamo square met de painted lady's, een blok oude Victoriaanse huizen met de wolkenkrabbers er achterliggend, erg mooi om te zien. Het weer was ons gezind elke keer kwam op het juiste tijdstip de zon door. Tja... en  nu met de bus naar Civiccenter en de stadshal. Best wel een beetje bang geworden, hoelang kan dat nu goed gaan om op deze manier te reizen. Met mijn geld in de ene hand om kaartjes te kopen en in andere hand de oude kaartjes. Moesten wij de bus in stappen een vreemd uitziende buschauffeur zag de kaartjes en zei gewoon Okay en naast de buschauffeur moesten wij gaan staan, want de bus was vol. Deze chauffeur zag er uit als Ché, maar dan in neger versie. Hij raas-kalkte aan een stuk door, Hold on, get in waren zijn stopwoorden. Hij sprak in een onverstaanbaar Engels accent constant tegen mij. Hij scheurde als een gek door de stad, de mensen in de bus keken super angstig (the zombie faces waren verandert in dodemans gezichten). Moet je voorstellen met volle vaart de steile straten van de stad afdalen. En ik maar tegen hem zeggen Gas man, gas !!! Hij vond het geweldig een Hollander die het nog leuk vond ook. Hij reed zo hard dat ik bijna met mijn neus tegen de voorruit aanplakte. Ik vroeg hem om naar Amsterdam te komen om daar te werken als chauffeur. Maar nee hij was verknocht aan San Francisco. Bij Peet's coffee and tea  hebben we cappuccino gedronken. Net als starbucks, maar met meer zitplaatsen. Het laatste stukje weer terug naar het Hotel gelopen. S'avonds gegeten bij een Burger King om de hoek, met onze ervaring van gisteren leek dit ons het veiligste. Deze burger King had ook een drive in. In de ene straat rij je het gebouw naar binnen en in de andere straat kun je weer naar buiten rijden samen met je bestelling. Hier stond een komische zwerver die de uitrijdende gasten begeleide, zodat deze veilig konden invoegen in het verkeer. Hij sprong midden op straat om het rijdend verkeer op straat tot stilstand te brengen. Met zijn armen en benen zwaaide hij er oplos. Uiteraard hoopte hij op een kleine vergoeding van de nog in te voegen bestuurder die hij dan ook vaak kreeg. In plaats van fooi te geven aan de Burger King hebben wij hem ons kleingeld gegeven. Een hand vol met Quaters Nickles and dimes. Hij was blij en een klein gesprekje volgde.

Van deze man moet iedereen in Nederland de groetjes hebben "God bles Holland". Dus bij deze.....

Morgen eerst ontbijten en dan Langs de kust afdalen naar San Simeon. gr. M&A