Yosemite NP

Goede Morgen,

Gebalk van wilde ezels was onze wake-up. De koffers inpakken ijs in de koelbox nog even wat navragen bij de receptie en karren maar. We hadden vandaag een lange route te rijden via Nevada, omdat dit het advies was van de receptioniste die de Park ranger van Death valley kende. Zij keek er wel verliefd bij... nou meen ik dat zij een relatie had met de ranger, maar volgens Marianne niet. Rijdend door een godverlaten landschap reden wij door dorpjes heen die eigenlijk geen naam mogen hebben. Onderweg is het weids en best wel saai. Nou ja, saai er stond een bord Shadow girl Ranche, een "Chickenfarm" in de middle of nowhere. De ranche zag eruit als bouwval met grote woonwagens met hierom heen een paar V8 brul auto's.

Via Godfield (ooit een welvarende goudkoorts stadje) op naar Tonopah. De omgeving is net zo als in de road films uit de jaren 70 en 80. In Tonopah hebben we brood gekocht. Met een vlotte snelheid gingen wij verder. Wel erg vaak in de spiegel gekeken, want de Sherif staat overal op de loer. Ook snelheidsmetingen vanuit de lucht is mogelijk. Tanken bij Benton en dan op naar de Tioga pas. Bij Monolake hebben we nog een kleine trail gelopen. Hier is ooit de mooiste foto door NG National geografic genomen. (google, maar naar afbeeldingen monolake en NG).

Via de Tioga pas naar de toegang van Yosemite NP. De ranger bij de toegang van Yosemite National Park vroeg waar we naar toe wilden gaan. Een deel van de weg die wij wouden nemen was net vrij gegeven i.v.m de grote brand, we moesten rekening houden met brandgevaar en mochten niet harder dan 25 mph rijden en de instructies van de volgende ranger post volgen. De rit was geweldig veel granieten bergen en bossen met beekjes en meertjes. Bij de tweede ranger post werd ons er op gewezen dat de fireworkers voorrang hebben en dat wij ze niet mogen hinderen. We moesten 10 mile lang 25mph rijden en mogen niet stoppen. Voor ons uit reed een ranger. Tjonge... wat een brandlucht en wat is er veel verbrand, we worden er droevig van. De brandlinie liep langs het asfalt en ging er soms overheen. Het reed af en aan met fireworkers om de boel in de gaten te houden, omdat het vuur zo weer kan oplaaien. De wortels van de bomen smeulen nog en een zuchtje wind kan zo weer een brand veroorzaken. Echt happy rijden doe je dan niet.  

Op weg naar Modesto kom je door een omgeving die er net zo uitziet als het kleine huis op de prairie (reis in september).  

Net even ingecheckt in het hotel en nu op naar de Chinees voor het hotel.  gr. M&A