Zion park en de "water overlast" in Las Vegas

Het hotel in in Bryce canyon was niet al te schoon, maar ja je kunt niet alles hebben. Weer zijn we vroeg opgestaan. Uitslapen doe je niet echt met zo'n vakantie en op een of andere manier is onze Europese tijdklok nog zo ingesteld. Rijdend door het mooie landschap, hebben we maar ontbeten in en typische Amerikaans wegrestaurant. Onderweg kwamen we veel wild tegen. Antilopes, bizons en wilde kalkoenen. Bij de bizons hebben we onze twijfel, omdat hier ook veel prikkeldraad was gespannen. Aangekomen in Zion park, waar de wegen rood zijn geasfalteerd en één is met de omgeving, gingen we opzoek naar de overlook trail. Dit is een niet geheel ongevaarlijke tocht en wordt niet vaak benoemd in de reisgidsen. Het was uniek dat we een parkeerplaatsje konden krijgen. Hier gingen we met onze rugzak gevuld met water en andere noodzakelijke bergbenodigdheden en onze wandelstokken op pad. Bezweet kwamen anderen ons tegemoet en waarschuwden ons dat we water mee moesten nemen want het is heet . (32 graden). De eerste treden waren goed te doen, maar naar mate je verder kwam werd het smaller en smaller. De relingen waren al verdwenen en balancerend langs een richel met de handen tegen de bergwand schuifelden we verder. De uitzichten waren erg mooi, maar de bekende overview moest nog komen. Sommige die ons inhaalden kwamen weer terug en durfden niet verder. Maar eenmaal aangekomen had je dan ook een mooi uitzicht. De terugweg waar we bang voor waren was eigenlijk beter te doen dan de klim. Dit hebben we wel eens anders meegemaakt, zoals in Zwitserland. Zion national park is erg mooi maar ook hier schijnt men in het hoogseizoen niet alleen te zijn. Aangezien wij liever één met de natuur zijn is een voor- of naseizoen dus de beste keuze. 

Rijdend naar Las Vegas zijn we nog even gestopt om te drinken en te eten en ijsblokjes bij te vullen voor onze witte piepschuimkoelbox. Aankomend in Las Vegas kom je ineens weer in het drukke verkeer. Gelukkig vonden wij het hotel snel. "Zo nu even de auto parkeren" aangezien  we vonden dat we genoeg hadden gelopen, zetten wij onze auto zo dicht mogelijk bij de ingang. Eigenlijk op een parkeerplaats welke voor artiesten en conferentie bezoekers waren bedoeld. Maar in zo'n grote chaosstad valt dat niet op. Via de artiesten ingang kwamen we in een gangenstelsel uit waar niemand was, met uitzondering van de bewaking. "How are you today and can I help you sir"? zei onze bewaker big brown old daddy . "Of course you can help us" en met onze onschuldige stalen gezichten deden we net voorkomen dat we hier vaker kwamen. "" We have to go to the reception to notify us" "straigth ahead sir" en ja daar liepen we met blik op oneindig en verstand op nul. 

De receptie bestond uit tien balies en de rijen mensen die wouden inchecken was enorm. Het heeft wel meer dan drie kwartier geduurd. Medewerkers van het hotel  verstrekten water voor mensen in de rij.  De frontoffice medewerkster stelde vragen wat voor kamer we wouden en welke bedden. Dat moet je bij een Hollander nooit doen. Heb je een balkon met een mooi uitzicht en kunnen we lekker zitten en hebben jullie een groot bed en bad met douche, want dat stellen we wel erg op prijs.  Die éne vinger die ze gaf was ze kwijt en ook haar hand. We kwamen op een kamer terecht.... niet overdreven ......maar zo groot hebben we nog nooit gehad. Meer dan 130 vierkante meters. Hal, woonkamer, bar, keukenblokje, wc met wastafel, nog een keer een wastafel en dan een badkamer met douche bad (bubbel) en ook hier weer een wastafel en een balkon met uitzicht. Elke grote ruimte had een TV.

Zo eerste even een dutje doen en dan badderen. Las Vegas bij nachte moet toch mooi zijn. Tja... toen Marianne als laatste wou badderen wou de kraan niet meer dicht. Dus de receptie gebeld, en we werden doorgeschakeld naar housekeeping. Duidelijk maken dat het een technisch probleem was, zouden we zo worden geholpen. Na een half uur nog een keer gebeld werd ons via, via  medegedeeld dat er nu echt iemand zou komen. Tja... Na een half uur zeiden we tegen elkaar we gaan naar beneden en melden ons bij de receptie. Onderweg daar naar toe kwam een nette dame naar ons toe gelopen om te vragen of alles naar wens was. "Ja zeker, maar er is een probleem", vertelden we tegen haar.... "niet voor ons maar voor jullie". "Wij hebben een probleem met de kraan en deze zorgt straks voor de mooiste waterval van Las Vegas".  Geschrokken van onze melding ondernam zij actie, dat beloofde ze. We gaven haar onze kamernummer en zeiden dat we nu lekker uit eten gingen. Terwijl ik in de lobby nog even een sanitaire stop maakte, hield de nette dame Marianne aan en zei dat het probleem nu echt wordt verholpen. Na vier uur te hebben vermaakt op The Strip kwamen we terug. Ik trok de eerste badkamerdeur deur los (het waren er twee)........ Wat een hitte en stoom en wat een water kwam me tegemoet ........ Dus ik naar beneden. Kwam ik nu een nette heer tegen die mij vroeg of alles naar wens is. Ik zei uiteraard "ja" maar melde dat er een attractie erbij was gekomen in het hotel.  Ik deelde hem het verhaal mede en als er geen oplossing komt ik toch wel graag de manager wilde spreken over de laksheid. Onmiddellijk mocht ik de lange nog steeds incheckende menigte trotseren. (deze keken allemaal erg gefrustreerd) De receptionisten was geschrokken van mijn klacht en sprak met de manager (achter een deur, het zal wel een angstige man of vrouw zijn die zijn medewerkster het laat opknappen). We kregen een ander kamer. Nou ja ook niet verkeerd deze was nog nieuwer. Met het verhuizen van kamer naar kamer kwam er loodgieter aan. Hij kon het probleem niet één, twee, drie oplossen. De sectie moest eerst zonder water worden gesteld. Wij wensten hem succes. Morgen vertellen we over mega Las Vegas en de strip. gr.  M&A